Νιφάδες απόγνωσης οι σκέψεις
                                          στους υγρούς διαδρόμους του νου
                                          αναζητούν μια διέξοδο φυγής !
                                          Οι πόρτες της Μοίρας σφάλισαν
                                          με λασπωμένο χιόνι κάθε προσευχής αχτίδα.
                                          Μερόνυχτα ολάκερα και φυλαχτά ονείρων
                                          έρμαια ενός απολιθωμένου ήλιου
                                          φύτρωσαν μέσα στο νεκρό καταχείμωνο...
                                         Παγώνει η ελπίδα στο σκοτάδι
                                         ψάχνοντας την καταραμένη έξοδο,
                                         μια χαραμάδα με φως αποζητά
                                         σε τούτα τα στερνά συντρίμμια των στοχασμών...

                                         Ευχές κεριά θυμιάματα και ξόρκια νικημένα.
                                                                    ΑΔΙΕΞΟΔΟ * Ειρήνη Μαγγανάρη

                                         (Αφορμή ένα  παλιό συντροφικό παιχνίδισμα έμπνευσης και                                                                                        διαφορετικής οπτικής )